“Elke vriend vertegenwoordigt een wereld in ons, een wereld die mogelijk niet is geboren totdat ze aankomen, en het is alleen bij deze ontmoeting dat een nieuwe wereld wordt geboren.”
—Anïs Nin
Op een ochtend vertrokken mijn vrienden en ik te paard over de winderige vlaktes en bochtige paden van Patagonië. Het was op geen enkele manier een avontuurlijke rit, maar ik bleef nog steeds stil met verwondering-voor het wezen dat ik me vastbond, een prachtige grijs-gespikkelde merrie genaamd Pepper. En nog geweldig nog meer: de evolutionaire paden die onze soort leidden tot een binding die verder gaat dan symbiose, iets dichter bij gezelschap.
Paarden hebben diep veranderd het verloop van de menselijke geschiedenis. Stel je voor dat alles anders zou zijn vandaag als we geen gemeenschap met hen zouden hebben gevonden. Hoeveel reizen zouden zijn afgebroken? Hoeveel levens zouden er zijn afgesproken? Hoeveel opgeslagen? Hoeveel beschavingen zouden niet zijn gebouwd, veroverd of verkruimeld? Ze waren vaak Afgebeeld in kunst Vanaf het vroege stenen tijdperk; Onze fascinatie voor paarden is oud, dating lang voordat we op hen reden.
Paardendomesticatie kan worden teruggevoerd op culturen over de hele wereld, daten tot 5.500 jaar geleden. De vroegst bekende fossielen komen uit Centraal -Azië, maar ze zijn geen match voor moderne binnenlandse paarden die gemakkelijker kunnen worden herleid tot westerse Eurazië. Vanuit de zwarte en Kaspische Zeeën wordt aangenomen dat de snelle spreiding van gedomesticeerde paarden te wijten is aan twee genetische ontwikkelingen: een die hen een veerkrachtiger rug gaf, en een andere die hen volgzaam maakte. Ongeveer 2.000 v.Chr., Terwijl deze gedomesticeerde paarden zich verspreidden, vonden mensen de spaak-wiel strijdwagen uit. Samen waren deze ontwikkelingen een keerpunt in de menselijke samenleving.
Mijn bedoeling is geenszins om de domesticatie van paarden te romantiseren, want hun wildheid inspireert gelijk ontzag. En het is wat hen onderscheidt van andere dieren waar onze soort dichtbij is gekweekt: honden, katten en al het andere dat als een ‘huisdier’ kan worden beschouwd. Iedereen die in de ogen van een paard heeft gekeken, weet dat er altijd enige feraliteit zal blijven, en daarom is communicatie zo belangrijk bij het rijden met hen. Misschien herinneren ze ons aan onze eigen wildheid – wie we buiten al onze conditionering zijn –De manier waarop een vriend zou doen.
Mensen en paarden hebben Een taal ontwikkeld die uniek is tussen onze soortzoals talloze studies hebben gevonden. Noch gesproken noch gehoord, het is een taal van belichaamde synchroniciteit Dat is geworteld in aanraking: druk hier, verschuivingen van gewicht daar. Paardenparen van paarden brengen jaren op elkaar afgestemd, waardoor ze uiteindelijk als één kunnen handelen. Terwijl Keri Brandt Off, die haar onderzoek aan deze communicatie heeft gewijd, het in een artikel voor Het gesprek: “Paarden kunnen mensen helpen een ander soort kennis te ontwikkelen, een geworteld in het lichaam.”
Zelfs in het wild, vrij van mensen, Paarden zijn sociale wezens. Ze leven in kuddes en vormen vaak andere kleine bands. Misschien nog interessanter is dat, binnen deze groepen, bepaalde bindingen naar voren komen als belangrijker dan andere: soms familiale, maar andere keren niet. Zelfs wilde paarden, het blijkt, vrienden maken. En hoewel we onze ideeën hebben over dominante hengsten, neemt merries vaak het voortouw binnen deze groepen – en is gezien dat ze tegen hengjes samenwerken.
Terwijl we verder liepen, legde ik mijn palm op Pepper’s rug en voelde de zachtheid van haar haar, de warmte van haar lichaam, en ik dacht aan wat het is om erbij te horen. Niet alleen naar een plek, maar voor elkaar – voor de aarde en alle dieren waarmee we het delen. Ik dacht aan wat het is om te worden gedragen, en de vriendelijkheid die we allemaal in ruil daarvoor hebben. Ik dacht aan alle gedichten en spreekwoorden die zijn geschreven over romantiek, en hoe weinig odes er zijn voor vriendschap: dat zeldzame fenomeen dat twee zielen samen noemt, ongeacht verlangen, maar toch vol liefde.
Geef een reactie