Lindsay Elizabeth Warner is meer dan een fotograaf, ze is een dagboekschrijver van emotie, licht en geheugen. Haar beelden, vaak vastgelegd op analoge film, straalt uit met tijdloze intimiteit. Vrouw van Marilyn Manson en een creatieve kracht op zich, Lindsay’s portretten bewegen tussen nostalgie en directheid, altijd verankerd in emotionele eerlijkheid. Haar esthetiek is diep persoonlijk, rustig maar toch suggestief, geïnspireerd door cinema, kunst en de natuurlijke wereld. In dit gesprek verkennen we haar visuele filosofie, samenwerkingsgeest en de symbiotische mix tussen leven, liefde en lens.
Wat trok je eerst naar de camera als een verhalentool?
Vroeger p had ik polaroids als kind rond mijn kamer vast en bleef gewoon meer mediums vinden naarmate mijn fotografische interesse groeide. Ik heb altijd het gevoel gehad dat wat ik soms aan woorden mist die ik in een beeld kan uitdrukken, op een gevangen moment.
Je fotografeert vaak op film, wat vind je het leukst aan het werken met analoge formaten?
Film geeft je een tastbaar product, een dat je in je handen kunt houden. Het heeft een traditionele duurzaamheid en voor mij is het een zeer nostalgisch, heel romantisch gevoel. Ik kijk graag door mijn archiefalbums van de afgelopen decennia.
Er is een sterk gevoel van intimiteit in je portretten. Hoe creëer je die emotionele nabijheid met je onderwerpen?
Het werk dat ik publiceer is mijn eigen visuele dagboek, dus er zal altijd een nabijheid zijn met iedereen die ik fotografeer. Het is een lineaire tijdlijn van mijn leven en degenen erin. Er is altijd een diepe persoonlijke betekenis achter de beelden, maar uiteindelijk is het aan elke kijker om zijn eigen interpretatie weg te nemen.
Beïnvloeden bioscoop of specifieke regisseurs uw beeldtaal?
Er zijn vaak foto’s uit scènes in films die in me opkomen wanneer ze werken aan het overbrengen van een gevoel, meestal Ingmar Bergman, Lynch, Fellini, Sofia Coppola, Dario Argento. Hour of the Wolf van Bergman blijft een constante favoriet. De verlichting en compositie van zijn personages, de lange scènes van stilte zijn zo’n krachtig onderdeel van zijn verhalen.
Kun je ons vertellen over een moment achter de schermen die de manier waarop je fotografie ziet, veranderden?
Wordt gefotografeerd door Ellen Von Unwerth en het zien van Steven Klein werk veranderde de manier waarop ik het proces zou bekijken, absoluut. Het hielp me het belang te zien van het definiëren van je eigen stem in je werk.
Hoe kruisen mode, muziek en stemming in je creatieve proces?
Ik geloof dat alle vormen van de kunst zich lenen voor hoe je je voelt terwijl je fotografeert, hoe je onderwerp voelt, hoe de conclusie eruit kan zien. In termen van mode werken silhouetten met licht en schaduw, met beweging. Muziek kan helpen om je geest op te zetten die het zou moeten zijn. Voor mij is het allemaal een symbiotische relatie.
‘“Wat ik soms aan woorden mist, kan ik in een beeld uiten, op een gevangen moment.” ”
Wat inspireert je buiten fotografie?
Ik geniet echt van het bezoeken van niet-noodzakelijke kunstmusea in de steden over de hele wereld, ik beland op tournee. Schilderijen uit de 17e eeuw persoonlijk zien is ongelooflijk vernederend en inspirerend. Surrealistische poëzie, oude Hollywood -autobiografieën, antieke winkels, of gewoon rondlopen en naar architectuur kijken, is erg dwingend voor mij. Ik wil graag een beetje verdwalen.
Als je niet aan het creëren bent, wat doe je dan dat je volledig niet gerelateerd bent aan fotografie?
Ik ben absoluut dol op tuinieren en koken. Werken met de seizoenen en het plannen van bloeicycli, het kweken van mijn eigen groenten, fruit, kruiden. Hard werken, vies worden en het gebruik van je handen in de aarde loont altijd. Het bereiden van maaltijden van wat ik groeit is therapeutisch en even lonend als het groeien van het voedsel.
Jij bent de vrouw van de iconische Marilyn Manson, hoe heeft je creatieve relatie met Marilyn Manson de manier waarop je sfeer, verhaal of intimiteit in je fotografie benadert beïnvloed?
Mijn man is mijn grootste muze en we benaderen hoe we samenwerken samenwerken. Ik hou van hem, dus als ik hem neerschiet, is het met die liefde, bewondering en respect achter de lens. Hij is zo ondersteunend voor al mijn creatieve visies en erg goed in het liggen op de vloer terwijl ik hem in bloemen bedek of een berg op loop met mijn tweelingzus om het schot te krijgen.
Hebben jij en je tweelingzus ooit creatief samengewerkt? Hoe beïnvloedt uw band uw artistieke proces? Hoe is het om creatief te zijn met je tweeling? Inspireert u elkaar?
Mijn tweelingzus en ik hebben een onuitwisbare band waarmee we heel gemakkelijk samen kunnen werken. We hebben eerder aan kledingontwerp gewerkt voor een boetiekcapsulecollectie, film, video, we koken samen, tuin samen, reizen samen. Hoewel we identieke tweelingen zijn en vrij gelijkaardig zijn, zijn we niet hetzelfde. Onze contrasten complimenteren elkaar en stellen ons in staat om veel lagen en diepte te creëren in gedeeld werk.
Interview door Clarissa Victoria C.
Geef een reactie