Gewapend met hoop, zullen we opstaan ​​als de zon

“‘Hope’ is het ding met veren –

Dat zit in de ziel –

En zingt het deuntje zonder de woorden –

En stopt nooit – helemaal – “

– Emily Dickinson

Eens de kunstenaar Anohni Deelde met mij een openbaring die ze had gehad, terwijl onze ervaring van de wereld gelijkmatig is verdeeld in dag en nacht, donker en licht, een uitgebreid beeld van het universum onthult een meer verrassende waarheid: dat het verreweg veel donker is. Toen ze dit voor het eerst op mij wees, werd ik weliswaar gestoord. Maar in de tijd sindsdien ben ik gaan waarderen hoe kostbaar het is dat de bronnen van licht die onze dagen – en minder briljant, onze nachten – zeldzame kaarsen zijn in een anders donkere uitgestrektheid. Meest prominent onder hen, de zon.

Als dit je op het noordelijk halfrond bereikt, markeert vandaag de langste dag van het jaar: de zomerzonnewende. Door de eeuwen heen hebben verschillende culturen deze dag als heilig aangeduid en de zon als een levensgeleider vergoddelijkt. Zoals bij veel van de mythologie, is dit geworteld in waarheid: De zon is verantwoordelijk voor al het leven op aarde. In feite was het de Sun’s overgang van een wervelende kosmische nevel Voor de ster die we vandaag kennen die ons zonnestelsel heeft geboren.

De zon is enigszins inzoomen en is ook de primaire kracht die het klimaatsysteem van onze planeet vormt. Het beeldhouwt atmosferische circulatie, oceanische stromingen en het weer waar we naar leven. Vanwege een kanteling op de as van de aarde, levert de blootstelling aan de zonnestralen het hele jaar door de reizoenen op – en zelfs de minste verschuiving in die kanteling of lilt in onze baan kan massale klimaatverschuivingen neerslaan (zoals ijstijden). Al het leven is Opgehangen in een delicaat evenwichtdraaien rond dit licht in de lucht.

Op het aardoppervlak zijn bijna alle organismen van cyanobacteriën tot mensen geëvolueerd met interne klokken afgestemd op de zon – anders bekend als bekend als Circadiane ritmes. Bij dieren helpen deze klokken onze slaapcycli, metabolismen, hormoonspiegels en zelfs ons immuunsysteem te reguleren. Uit een aantal studies is ook gebleken dat deze ritmes worden verstoord door blootstelling aan kunstmatige licht, bij onze soort en anderen. Met andere woorden, onze gezondheid is gebonden aan de zon.

Natuurlijk vormt de zon het leven op andere manieren. Hetzij direct of indirect, voedt het de overgrote meerderheid van de levensvormen op onze planeet door fotosynthese – de conversie van Zonlicht in onderhoud. Planten, algen en zelfs sommige bacteriën zetten zonlicht, koolstofdioxide en water om in energie in de vorm van glucose (en het vrijgeven van zuurstof in het proces). Zowel op het land als in de zee zijn organismen die deze functie bieden, in de voedselketen bekend als primaire producenten, waardoor de kwestie wordt gecreëerd die vervolgens herbivoren voedt, en vervolgens de carnivoren die ze opeten.

Zonlicht omzetten in hernieuwbare energie is ook een van de beste klimaatoplossingen die we hebben. Elke dag schijnt de zon ongeveer 173.000 terawatt energie op aarde – meer dan 10.000 keer de dagelijkse energiebehoeften van de mensheid. En volgens het International Energy Agency is het nu de goedkoopste bron van elektriciteit in de geschiedenis. Dus geloof niet de mythe dat klimaatapocalyps onvermijdelijk is; Het is heel goed mogelijk om het leven te versterken zonder afhankelijkheid van fossiele brandstoffen.

“‘Hope’ is het ding met veren,” schreef de dichter Emily Dickinson ooit. Ik zou graag willen stellen dat hoop misschien is wat verlicht Het ding met veren: die zeldzame kaars aan de hemel, een bal van vuur die in het donker laaiend. Onwaarschijnlijk en op een dag aan het doven, maar sterk genoeg om in het ondertussen werelden vorm te geven en van kracht te worden. In een universum dat anders ondoordringbaar is inkt – een leegte die ons heel kan doorslikken als we het laten – is het hoop dat ons leven geeft. En net als de zon, We zullen opstaan.