Geboren uit een Texaanse moeder en een Franse vader, bracht de fotograaf zijn vormende jaren door tussen Austin en Toulouse en opgroeien, herinnert Alex zich dat hij verliefd was op westerse films. “Met hun sterke mannelijke leads hadden ze een grote impact op mij opgroeien. Ze vormden mijn vroege perceptie van wat een ‘echte’ man zou moeten zijn,” zegt Alex. “Hoewel die portretten inspirerend kunnen zijn, zie ik nu hoe ze ook misleidend kunnen zijn, vooral voor jonge jongens die naar deze helden opkijken.”
Om echt af te stemmen op de moderne cowboycultuur, verliet Alex zijn Berlijnse basis en keerde terug naar zijn jeugdhuis en Cowboy Heartland: Texas. Hij reisde door de staatsvergadering van veehouders bij rodeo’s en via eerdere verbindingen leefde en werkte hij een paar dagen of weken aan verschillende ranches en dompelde hij zich onder in de lokale gemeenschap. Visueel was Alex van plan “de visuele taal te reproduceren die van oudsher is gebruikt om de cowboymythe te construeren en te romantiseren”. In plaats van te proberen zijn omgeving te verbeteren, gaf Alex in plaats daarvan de voorkeur aan ze te ‘imiteren’, met het gebruik van film, het vermijden van flits, werken met natuurlijk licht en het zoeken naar visuele atmosferen die vaak worden nagebootst in westerns, zoals zonsondergangen en donkere schaduwen.
Een dergelijke toewijding aan het thema heeft geresulteerd in een verzameling afbeeldingen die moeilijk chronologisch aanvoelen. Ze hebben het gevoel dat ze hadden kunnen worden geplukt uit een stoffig fotoalbum vóór de 21e eeuw, dat wil zeggen totdat je de kleine signalen van moderniteit ziet. De enige groep geschoten van de Herinneringen aan stof is een middelbare school rodeo, een adembenemend schot in de mid-action die een groep tieners (de volgende generatie renners) laat zien die naar een peer kijkt terwijl een peer een bucking-paard in de ring rijdt. In deze afbeelding vallen twee dingen op Alex: The Teenagers ‘Stares and Smartphones gericht op de rijder. Voor Alex doet de telefoon meer dan alleen het tijdperk. In overeenstemming met de theorie van filosoof Judith Butler over genderperformativiteit, wordt de telefoon in de ogen van Alex een “analogie voor mannelijkheid als prestaties, een opmerking over de kracht van mythen door visuele media”. Hier stelt Alex het idee aan dat in plaats van dat individuen gewillig de hyper-mannelijke cowboymythe handhaven, het gewoon het beeld is dat ze hebben geleerd om de buitenwereld te fabriceren en te presenteren.
Geef een reactie