Waar zijn al mijn diepe mannelijke vriendschappen gebleven? Ik klikte bijna niet op dit artikel, omdat “waarom zijn mannen zo eenzaam/geen vrienden hebben”, zijn stukken de afgelopen jaren een moe cent geworden. Maar ik ben blij dat ik dat heb gedaan. Door een dwingend en relateerbaar persoonlijk verhaal en uitstekend schrijven, slaagt Sam Graham-Felsen erin het onderwerp fris en boeiend te laten aanvoelen. Hij onderzoekt wat er is geworden van de vriendschappen die hij had met andere kerels in zijn jongere jaren, die de diepte en bijna intensiteit van romantische liefde droeg. De gebruikelijke verdachten worden vingerd: Post-College drukte, huwelijk, familie, de normen van moderne mannelijkheid. Sam probeert aanvankelijk de sociale leegte in zijn leven te vullen met podcasts en fitness van zelfverbetering voordat ze hun ontoereikendheid in compensatie realiseren. Zoals bij alle dergelijke stukken, is het vermeldenswaard dat Het verlangen naar diepe, emotioneel rijke vriendschappen is niet iets dat alle jongens zich scherp voelen -Het is meer persoonlijkheidsafhankelijk dan universeel. De reden dat je zoveel van deze essays “Ik wou dat ik meer diepe mannelijke vriendschappen had”, is omdat schrijvers onevenredig waarschijnlijk het temperament hebben dat naar hen hunkert. Toch, of een man nu verlangt naar nauwe bindingen of inhoud is met lossere banden, blijft de basisbehoefte aan gezelschapsbehuizing – en de oplossing Landt ook op: wees proactiever over het maken en onderhouden van deze.
Pendleton handdoeken. Dit zijn mijn favoriete strand/zwembaddoeken. Ik ben een sukkel voor een zuidwestelijke print, maar wat ze echt geweldig maakt, is hoe groot en dik ze zijn. Je kunt een royaal stuk strand onroerend goed uitzetten met een van deze extra grote handdoeken, en ze zijn leuk om om je heen te wikkelen als je op een koude dag uit het water stapt. Gemaakt met 100% katoen, ze zijn aan de ene kant super glad voor zachtheid en liepen aan de andere kant voor absorptievrijheid.
“Motorfietsaandrijving door” door Third Eye Blind. Onder de jaren 90 -artiesten kreeg Third Eye Blind nooit de artistieke cred van bijvoorbeeld Radiohead of REM, maar ze waren veel interessanter en genomen serieuzer dan, weet je, Smash Mouth of zelfs Matchbox Twenty. Iedereen weet het Semi-charmed levenmaar het is gemakkelijk om te vergeten hoeveel andere Bangers zijn verpakt in hun titelloze album uit 1997. Het beste van het stel kreeg eigenlijk niet zoveel aandacht: “Motorfietsaandrijving voorbij.” Het nummer vangt de bitterzoete intensiteit van de jeugd – hartzeer, vrijheid, eenzaamheid en levendigheid in één keer. De langzame build voor een emotionele shout-out-hardop crescendo is dang cathartisch. Kate denkt dat het een van de beste nummers aller tijden is.
Statusangst door Alain de Botton. Dit was een van de belangrijkste bronnen voor onze Sociale statusreeksdie een van mijn favoriete diepe duiken blijft die we op AOM hebben gedaan. In dit boek krijgt De Botton iets dat we allemaal voelen, maar geven zelden toe: die constante zorgen over hoe we ons opstapelen in vergelijking met anderen. Om lezers te helpen statusangst te begrijpen, kijkt hij naar eeuwen van filosofie, kunst en geschiedenis. Vervolgens biedt hij oplossingen voor het ontleend aan de stoïcijnse en renaissance -denkers. Het is een van die boeken die als je eenmaal hebt gelezen, je vaak blijft nadenken omdat sociale status zoveel delen van ons leven vormt; Het is het ondergewaardeerde gebrom onder de kap van het leven, waardoor onze acties en reacties worden gestimuleerd.
Op onze Stervende ras nieuwsbriefwe hebben gepubliceerd De vier leeftijden van communicatie: hoe veranderende media de menselijke ervaring transformeert En Sunday Firesides: stop met het verzenden van je kleinere man.
Citaat van de week
Zelfverdenkings, zelfkennis, zelfbeheersing,
Alleen al deze drie leiden het leven tot soevereine kracht.—Alfred, Lord Tennyson
Geef een reactie